عشق بی قید و شرط
ما در بزرگسالی عشق بی قید و شرط نیاز نداریم، حتی از سوی درمانگران. بلکه این نیاز مخصوص دوران کودکی بوده است و هرگز در دوره های بعدی زندگی برآورده نمی شود. اگر والدین مان در دوران کودکی از ما همچون ابزاری برای تامین نیازهای خود استفاده کنند، توانایی های غریزی در ما خفه خواهد شد. – کسانیکه رنج و عذاب های دوران کودکی خود را به صورت خودآگاه احساس نکرده و نشناخته اند، ممکن است برای در امان ماندن از آن عذاب ها، آن ها را به کودکان خود انتقال بدهند. ما هرگز با یک تصمیم گیری آنی و ساده نمی توانیم خود را از تکرار الگوهای رفتاری والدین مان که آن الگو ها را در دوران اولیه زندگی به ناچار یاد گرفته ایم، خلاص کنیم. ما تنها زمانی می توانیم از تکرار آن ها خلاص شویم که تمام و کمال رنجی را که آن ها به ما تحمیل کرده اند، احساس کنیم و بشناسیم و از آن آگاه شویم.
دلهره های کودکی
