مقابله با حسادت کودکان

مقابله با حسادت کودکان

یکی از مواردی که موجب می‌شود کودکان احساس حسادت کنند، هنگامی است که والدین فرزندشان را زیاد با دیگران مقایسه می‌کنند و به نتیجه رقابت‌ها بسیار اهمیت می‌دهند. همچنین والدینی که سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه دارند، فرزندانشان همیشه بی‌رقیب هستند و در موقعیتی قرار نگرفته‌اند که شکست و ناکامی را تجربه کنند، بنابراین هنگامی که در شرایطی قرار می‌گیرند که احساس مالکیت آنها یا توجهی که همیشه به آنها می‌شده است، به خطر می‌افتد، احساس حسادت می‌کنند. به طور مثال هنگامی‌که فرزند جدیدی در خانواده متولد می‌شود یا دوست کودک اسباب‌بازی‌های جدیدی دارد که او آنها را ندارد، در این موارد هم کودکان حسادت می‌کنند.

نخستین کاری که باید انجام داد، این است که والدین به فرزند خود کمک کنند تا احساس حسادتش را بشناسد و بتواند آن را بروز دهد. به طور مثال پدر یا مادر می‌توانند بگویند «من فهمیدم الان احساس عصبانیت می‌کنی که در مسابقه برنده نشدی!؛ یا غمگین هستی از اینکه اسباب‌بازی‌های جدید را نداری!»

در قدم بعدی والدین باید با کودک همدلی کنند به طور مثال به او بگویند «می‌دانم که الان بسیار ناراحت هستی» یا حتی والدین می‌توانند خاطره‌ای کوتاه از دوران کودکی خود برای فرزندشان تعریف کنند؛ به طور مثال بگویند «من هم وقتی کودک بودم و در مسابقه می‌باختم، به فرد برنده حسودی می‌کردم.»

در قدم سوم والدین باید از فرزند خود درخواست کنند تا برای مسئله راه‌حلی پیشنهاد دهند، به این صورت که نخست کودک باید راه حل‌های پیشنهادی خود را بیان کرده سپس والدین راه حل‌های خود را مطرح کنند. به طور مثال والدین باید به فرزند خود بگویند که «درست است که اسباب بازی‌های جدید را نداری و ناراحت هستی ولی نمی‌توانی به دوستت آسیب برسانی یا اسباب بازی‌هایش را خراب کنی، اکنون بیا فکری کرده تا متوجه شویم چگونه مشکل را برطرف کنیم.» یا والدین می‌توانند بگویند که «چون اکنون در مسابقه برنده نشدی، حق داری ناراحت شوی، من هم در گذشته چنین احساسی را داشتم، حالا بیا با هم مشکل را رفع کنیم.» والدین می‌توانند بگویند که «اگر در آینده بیشتر تلاش کنی، می‌توانی در مسابقه برنده شوی.»

در قدم چهارم والدین باید به کودک آموزش دهند تا چگونه در برابر ناکامی‌ها مقابله کند. والدین باید کودک را با شکست‌های کوچک مواجهه و او را تشویق کرده تا بر ناکامی‌ها غلبه کند. نباید فرزندان خود را بقیه کودکان مقایسه نمایند، بلکه آنها باید بر نقاط قوت فرزندانشان تمرکز کنند. به طور مثال به او بگویند که «درست است در مسابقه دوچرخه سواری برنده نشدی، ولی بسیار خوب رکاب می‌زدی؛ اگر بیشتر تلاش کنی، در آینده موفق می‌شوی» یا می‌توانند بگویند “با اینکه در دوچرخه سواری برنده نشدی، اما تو دونده ماهری هستی!”