کودکان با «طلاق عاطفی» والدینشان احساس گناه می‌کنند!
طلاق عاطفی یا ازدواج توخالی یا طلاق خاموش، زندگی خاموشی است که زن و مرد در کنار هم هستند و در یک خانه زندگی می کنند اما هیچ گونه عشق، مصاحبت، دوستی، علائق مشترک، حمایت، احساسات مثبت، احترام ، محبت، اعتماد و امنیت بین زوجین دیده نمی‌شود، این افراد نسبت به هم احساسی ندارند، دچار مشاجرات پی در پی می‌شوند و همدیگر را آگاهانه یا ناآگاهانه آزار می‌دهند.
در این حالت جو خانواده سرد و بی روح است و حتی امکان دارد زوج درگیری‌های فیزیکی پیدا کنند یا از صحبت کردن با همدیگر اجتناب کنند. با وقوع طلاق عاطفی که در حال حاضر بین خانواده‌ها به شدت در حال افزایش است، فرزندان دچار مشکلات روحی و عاطفی شدیدی می شوند و بیشترین پیامد منفی و اثرات مخرب، بر روح و روان آنها وارد می‌شود. علائم افسردگی، پرخاشگری، اضطراب و استرس در این فرزندان شدت قابل ملاحظه‌ای دارد. آنها به دوستان خود وابسته شده و مایل نیستند زمان زیادی در منزل باشند یا حتی اگر در منزل هستند به اتاق خود یا دوستان مجازی پناه می‌برند و از بودن کنار والدین به شدت امتناع می‌کنند.علائم کم اشتهایی یا پراشتهایی عصبی نیز در آنها قابل مشاهده است. این کودکان به کرات دچار مشکلات خواب یا کابوس می‌شوند.کودکان معمولا در چنین خانواده‌هایی در انجام تکالیف درسی دچار ضعف شدید می‌شوند و مشکلات تحصیلی در آنها شدت می‌گیرد.
طبق پژوهشها آثار مخرب این نوع زندگی (طلاق عاطفی والدین) بر پسران بیش از دختران بوده و آن ها دچار پرخاشگریهای فیزیکی و کلامی بیشتری می شوند این در حالی است که در دختران علائم افسردگی و اضطراب افزایش بیشتری دارد.
خیلی از این فرزندان خود را مسئول بودن والدین کنار هم می دانند؛ چرا که بسیاری از اوقات والدین اعلام می کنند به خاطر فرزندان زندگی زناشویی توأم با بی مهری را تحمل می کنند. به همین دلیل کودکان در این حالت خشم و احساس گناه زیادی را تجربه می‌کنند . آنها در این خانواده نابسامان احساس امنیت نکرده و آرامش خود را از دست می دهند، دچار بدبینی شدید شده و حتی برای انتخاب کار، تحصیل و همسر دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند!
