به جای کودک پرخاشگر، به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید.
نحوه ی ارتباط کودک را با افرادی که با او زندگی می کنند، مورد بررسی قرار دهید.
اگر قرار است کودک به دلیل رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود، بهتر است به طریقی باشد که منجر به حمله انتقامی و تلافی جویانه از طرف کودک نشود.
فرصت تخلیه هیجانات را برای کودک فراهم کنید.
مباحث گروهی یا خانوادگی را که تأکید بر همکاری با دیگران دارد، به کار گیرید.
همکاری، مسئولیت و پیگیری مسائل مورد علاقه را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید.
برای مهارِ رفتار کودکان، فنون محروم سازی ممکن است تا حدودی مفید واقع شود. بنابراین رفتارهای پسندیده را به وضوح تشریح کنید و پاداش ها و کیفرهای آنها را بیان نمایید.
فعالیت های ساعتی او را در صورت امکان با شرکت کودکی دیگر طراحی کنید.
از تنبیهات بدنی پرهیز کنید.
علت رفتار پرخاشگرانه وی را بیابید.
ثبت وقایع روزانه، بازی درمانی، بازی های جالب، جمله سازی و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکی در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.
به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت آمیز، خود را از شما بیشتر دور میکند.
