چرا دست آوردهای خود را به باد میدهیم؟
قسمت دوم
به احتمال قوی ، نوعی احساس گناه با رضایت ناشی از این همه دست آورد همراه میشود ؛ یک جای کار می لنگد ، چیزی که از زمان های دور غدغن شده ، باعث میشود که تجربه موفقیت این احساس را ایجاد کند که موفقیت های والد را پشت سر گذاشته و از آنها پیشی گرفتیم و این درحالیست که این احساس پیشی گرفتن و از والد و حرف و خواسته خود را پیش بردن در ذهن ناخودآگاه همچنان ممنوع و غدغن هست.
لذا درگیر نوعی احساس وظیفه فرزندی یعنی وجود احترام به والدین هستیم و این موفقیت ها با حس قانون شکنی همراه هست .
فروید سرانجام دریافت که وقتی ما بر والدین خویش کنترل می یابیم یا خیال می کنیم که کنترل و تسلط یافته ایم ، خواه با پولدارتر شدن ، خلاق تر شدن ، موفق شدن و حتی با بهتر زندگی کردن یا طول عمر طولانی تر یافتن ، احساس گناه دردآوری به ما دست می دهد که انگار مایه رنجش یا سرافکندگی والدین خویش شده ایم ، و نیز می ترسیم که مبادا والدین مان به غلبه بر حسادت خویش به ما حمله ور شوند . البته فروید گمان می کرد این فرآیندها ناخودآگاه روی می دهند.
